وبلاگ فرهنگی ،هنری نمازخانه در سال 1393 شروع به فعالیت نود ولی متاسفانه در بهمن ماه 1394 به دلایلی نامعلوم از روی سرور لوکس بلاگ حذف گردید و مجددا ایجاد شد،این وبلاگ با هدف نشر نماز و توجه روزافزون جوانان و جامعه به قرآن و نماز ایجاد شده و روز به روز سعی در به روز رسانی بهتر و ایجاد بستری مناسب تر جهت فعالیت جوانان و علاقه مندان به نماز دارد.لذا از عزیزان درخواست میگردد که با انجام کمک مالی به مبلغ ناچیز که در لینک ها و قسمت مخصوص قرار گرفته اند حامی ما باشند.
همچنین این وبلاگ از تمامی عزیزان و علاقه مندان به نویسندگی در وبلاگ دعوت به عمل می آورد تا با ارسال ایمیل خود در نظرات به صورت خصوصی رمز و نام کاربری خود را جهت نویسندگی در وبلاگ اعلام دارند.
از اين ميدان اتوبوس‌هايی بود كه آدم را مي‌برد هرجايی دورتر از آزادی، يا حتي فرودگاهی كه سوار هواپيماهايش مي‌شدی و مي‌رفتی فرسخ‌ها دورتر. راه برای رفتن زياد بود. اما مردم نخواستند بروند. ماندند و خون‌هايشان نام شاه را از اين ميدان شست. جنگيدند و يك روز با هم آزادی را جشن گرفتند.
ميدان انقلاب (24 اسفند سابق):
هر روز صبح كه از خانه بيرون مي‌زنی، دلت مي‌خواهد خورشيد را ببينی يا چشم بچرخانی و منظره‌ای را ببينی كه حالت خوب شود، نه اين‌كه چشم باز كنی و هيبت سياه و سنگی كسی را ببينی كه جايش آن بالا در مسير ديد‌ها نيست، بايد انقلاب كنی.
مدرسه‌ی رفاه (خيابان ايران):
توی دنيا چهار ديواری‌های كوچكی هستند كه يك دنيا شور در دل خود انباشته دارند. چهار ديواری كوچكی كه چند روز اشتياق و شور مردم را به چشم خود ديد و ديوارهايش در امتداد دست‌های مشتاق ديدار، از خيابان ايران تا آسمان قد كشيد.
ساختمان نيمه‌كاره:
چه كسي فكرش را می‌كرد خانه‌ای با شور و شعور ساخته شود و تنه به تنه‌ی همه‌ي كاخ‌های عالم بزند؟ ساختمانی كه روزی هزار هزار ايرانی از پله‌هايش بالا مي‌رفتند تا با فرياد‌هايشان آجر به آجر بنايی را بسازند كه عالم و آدم متحير از نمای زيبايش شود.
دست‌های خونی:
بيا يكبار از اول مرور كنيم؛ كسی فرياد می‌زد و ظلم ظالمان روزگار را مورد عتاب قرار می‌داد و از آن طرف، گلوله‌ای سينه‌اش را به ظلم مي‌دريد. خونی كه مي‌ريخت، شهيدی اوج مي‌گرفت و دستی ديگر به عظمت خونش آغشته می‌شد و روی ديوارهای شهر منتشر می‌شد. آن دست‌ها، آن‌پنجه‌ها و آن خون‌ها، آيه آيه‌های عظمت خالق بودند كه رنگ سرخشان روزگار ظالمان را تيره و تار كرد.
محمد بن حسن عسکری (عج) آخرین امام از امامان دوازده
گانه شیعیان است. در ١۵ شعبان سال ٢۵۵ هـ.ق در سامرا به دنیا
آمد و تنها فرزند امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین امام شعیان ما است.
مادر آن حضرت نرجس (نرگس) است که گفته اند
از نوادگان قیصر روم بوده است. «مهدی» حُجَت، قائم منتظر، خلف صالح، بقیه الله،
صاحب زمان، ولی عصر و امام عصر از لقبهای آن حضرت است.
تمام حقوق اين وب سايت و مطالب آن متعلق به نمازخانه مي باشد.
آمار
وب سایت: