روزها نماز مى خواند و شب ها دزدى مى کند

  خدمت پیامبرعرض کردند: فلان کس روزها نماز مى خواند و شب ها دزدى مى کند، حضرت فرمود:«بالاخره روزى نماز او را از گناه رادع مى شود: «اِنَّ صَلواتَهُ لَتَرْدَعُهُ یَوْماً ما».1

 نماز فراگیرترین عبادت و زیباترین نیایش

 نماز فراگیرترین عبادت و زیباتریننیایش و روح بخش ترین پرستش و معراج مؤمن است: «الصَّلوةُ مِعْراجُ المُؤمِنِ» و پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله آن را ستون استوار دین خواندهکه ارزش و قبولى سایر عبادت ها بدان وابسته است[1] و در هیچ حال از مکلف ساقط نمى گردد: «لاتَسْقُطُ بِحال».

[1](من لایحضره الفقیه ، ج 1، ص 136).

1 ـ نداشتن انگیزه قوى براى خواندن نماز

2 ـ عادت نداشتن به نماز از دوران کودکى .

3 ـ آگاه نبودن از فلسفه و اسرار نماز.

4 ـ ترجیح دادن تفریح و سرگرمى (به علت جاذبه بیشتر در نزد اینان )

5 ـ داشتن سؤ ال و ابهام نسبت به بعضى از مسائل اعتقادى مانند خدا، معاد و....

برگرفته از مقاله ابوطالب عبداللهى

...

حضرت محمد(ص) هنگام نماز

   آن حضرت هنگامی که آماده نماز می شد ، صورتش از خوف خدا متغیر و زرد می شد واعضاء و جوارحش می لرزید .
(بحار الانوار ، ج 84 صفحه 256)

نماز در شریعت حضرت عیسی ( ع )

   حضرت عیسی یکی از پیامبران بزرگالهی است که با خواست خدا بدون پدر از مادری به نام مریم پا به عالم وجود گذاشت . این پیامبر در حالی که کودکی تازه به دنیا آمده بود در گهواره برایتبرئه کردن مادرش چنین گفت : من بنده خدا هستم که به من کتاب نازل می شود ،پیامبری برگزیده و عظیم الشّان ، هر کجا باشم وجودم مبارک و پر برکت است ،خداوند مرا تا زنده ام سفارش به نماز و زکات نموده است ، سفارش نیکی به مادرم کرده و مرا ستمگر و جبار قرار نداده است
( سوره مریم).

نماز حضرت یحیی ( ع )

  حضرت یحیی زمانی متولّد شد که پدرش زکرّیا 120 سال و مادرش کلثوم 90 سال داشتند . یحیی در همان سنین نوجوانی جزوه نماز گزاران واقعی قرار گرفت . او عاشق نماز بود و دائم به نماز عشق می ورزید .

( بحارالانوار ، جلد 11 صفحه 287 )

مانند بنده ذلیل.و مناجات کن با من بادل ترسناک، و زبانى راستگو

  و در اخبار موسى - علیه السلام - وارد شده است که: «اى موسى! چون مرا یاد کنى‏ یاد کن و اعضاى تو مضطرب و لرزان باشد.و در وقت‏یاد من خاشع و با وقار و اطمینان‏باش.و چون مرا یاد کنى زبان خود را در عقب دل خود بدار، یعنى اول به دل یاد کن وبعد به زبان.و چون در حضور من بایستى بایست مانند بنده ذلیل.و مناجات کن با من بادل ترسناک، و زبانى راستگو» [1].

بهشت هشتگانه ، پاداش وضو

قال رسول الله - صلى الله علیه وآله -:

هر یک از شما که زیاد و کامل وضو گرفته و سپس بگوید: شهادت میدهم که خدایى جز خداى یگانه نیست و براى اوشریک وجود ندارد، و شهادت مى دهم که محمد (ص ) بنده و فرستاده اوست ؛ دربهاى بهشت هاى هشتگانه بر او گشوده شود تا از هر یک که مى خواهد داخل شود.

(ریاض الصالحین ، ص 298)

مراقبت از رکوع و سجود

کتب امیرالمؤمنین - علیه السلام - الی محمد بن ابی بکر:
انظر رکوعک و سجودک، فان النبی - صلی الله علیه و آله - کان اتم الناس صلاة و احفظهم لها و کان اذا رکع قال: سبحان ربی العظیم و بحمده ثلاث مرات و اذا رفع صلبة قال: سمع الله لمن حمده. اللهم لک الحمد مل‏ء سمواتک و مل‏ء ارضک و مل‏ء من شئت من شی‏ء فاذا سجد قال: سبحان ربی الاعلی و بحمده ثلاث مرات؛
امام علی (ع) به محمد بن ابوبکر نوشت: به رکوع و سجودت بنگر و مراقب آن باش زیرا پیامبر (ص) بهتر از همه مردم نماز را به اتمام می‏رساند و آن را حفظ می‏کرد و وقتی به رکوع می‏رفت سه بار می‏گفت: سبحان ربی العظیم و بحمده و وقتی که از رکوع برمی‏خاست، می‏گفت: سمع الله لمن حمده، الله لک الحمد مل‏ء سمواتک و مل‏ء ارضک و مل‏ء ما شئت من شی‏ء؛ (خداوند می‏شنود کسی را که او را ستایش می‏کند. خدایا! به اندازه ظرفیت آسمانهایت و زمین، و به اندازه ظرفیت هرچه می‏خواهی، تو را سپاس) و وقتی به سجده می‏رفت، سه بار می‏گفت: سبحان ربی الاعلی و بحمده.
(بحارالانوار، ج 85، ص 104)

توصیه آیت الله بهجت برای درمان حواس پرتی در نماز

شما هم مثل من شاید بارها مشکلاتتان سر نماز حل شده باشد. و این جای تاسف دارد. من که از حضرت حق به خاطر این همه بی‌ادبی شرمنده‌ام. آخر می‌دانید، خود من اصلا خوشم نمی‌آید کسی با من حرف بزند اما حواسش جای دیگری باشد. من که عددی نیستم، حالا حساب کنید آن طرف خداوند جهانیان، تبارک و تعالی باشد. (فکر کنم جا دارد که همین الان به خاطر اسائه ادب های گذشته یک استغفر الله بگوییم!)

آیت الله العظمی آقای بهجت قدس الله نفسه الزکیه کلامی دارند درباره حضور قلب در نماز که خیلی مهم است، این را گوش کنید، ان شاء الله در نمازتان تفاوت به وجود می آید، من را هم دعا می کنید.

مفاد کلامشان این است که در مسئله حضور قلب یک ورود داریم یک توقف. ورود چیست؟ ببینید یک وقت افکار خودشان می آیند، ورود افکار دست ما نیست، مولوی این افکار را به زنبور تشبیه کرده، زنبور خودش می آید تو که دعوتش نکرده ای. شما فردا مهمان دارید، ده پانزده نفر را دعوت کرده اید، حالا دارید نماز می خوانید این فکر مهمانی مثل زنبور می آید وارد مغز می شود،"فردا مهمان دارم"، ولی توقف با خودت است، می توانی توقف نکنی، وقتی آمد "راست می گوید ها، مهمان داریم، سالادش چه طور باشد، به کدام مهمان خانه بگویم، چطور باشد .." اینها با خودت است، دیگر خراب نکن، ایشان می فرمودند که اینها که بی اختیار می آید مضر نیست، اما توقف دست ماست، آنجا دیگر فکرت را عوض کن و ادامه نده.

بعضی ها روی فکری که می آید متوقف می شوند، مثلا "من فردا بروم پیش فلان کس پول قرض بگیرم"،خب این می آید،[روی فکر متوقف می شود] یک وقت می بیند دارد می گوید السلام علیکم، در دفتر این آقا است! دارد برایش چک می نویسد، همه نمازش شد همین، این نشد. یادتان باشد آیت الله بهجت درباره حضور قلب در نماز می فرمایند، ورود دست ما نیست اما توقف در اختیار ماست.

بنده این مطلب را به این فرمایش آیت الله بهجت(ره) حاشیه میزنم و آن این است که اگر به این فرمایش آیت الله بهجت(ره) عمل شود ممکن است به تدریج افکاری که بدون اختیار می آیند کمتر شوند و آن حال حضور و توجه تمام نماز را بگیرد. (درس اخلاق آیت الله فاطمی نیا)

از آیت الله بهجت(ره) سؤال شد :

چه کنیم تا نماز صبحمان قضا نشود؟
در پاسخ فرمودند : کسی که باقی نمازهایش را در اول وقت بخواند؛ خدا او را برای نماز صبح بیدار خواهد کرد...

پیامبر اکرم (ص) در روایتی، ضمن نصیحت هایی که به یکی از اصحاب به نام «ابو ایوب خالد بن زید»، فرمودند:

وَ صَلِّ صَلاۀَ مُوَدِّعٍ:

یعنی به هنگام نماز! طوری نماز بخوان که گویا این آخرین نمازی است که می خوانی؛ نماز خداحافظی توست.

اگر اقتدا کننده ۱ نفر باشد، پاداش ۱۵۰ نماز داده می‏شود. 

اگر اقتدا کننده ۲ نفر باشد، پاداش ۶۰۰ نماز داده می‏شود. 

اگر اقتدا کننده ۳ نفر باشد، پاداش ۱۲۰۰ نماز داده می‏شود. 

اگر اقتدا کننده ۴ نفر باشد، پاداش ۲۴۰۰ نماز داده می‏شود. 

اگر اقتدا کننده ۵ نفر باشد، پاداش ۴۸۰۰ نماز داده می‏شود. 

اگر اقتدا کننده ۶ نفر باشد، پاداش ۹۶۰۰ نماز داده می‏شود. 

اگر اقتدا کننده ۷ نفر باشد، پاداش ۱۹۲۰۰ نماز داده می‏شود. 

اگر اقتدا کننده ۸ نفر باشد، پاداش ۳۶۴۰۰ نماز داده می‏شود. 

اگر اقتدا کنندگان و امام جماعت ‏به ۱۰ نفر رسیدند، پاداش‏۷۲۸۰۰ نماز دارد.  

ولی، همین که عدد افراد از ده نفر گذشت، اگر تمام آسمانها کاغذ و دریاها مرکب و درختها قلم و جن و انس و ملائکه نویسنده شوند نمی توانند ثواب یک رکعت آن را بنویسند.

√: مستدرک الوسائل، ج ۱ ص ۴۸۷، رساله حضرت امام، مسئله ۱۴۰۰. 

نام مسجد یادآور بندگی در برابر پروردگار متعال است.

مسجد ، جایگاه سجده است و سجده اوج عبادت و بندگی انسان برای خدا:

«السُّجودُ مُنتَهَی العِبَادَه مِن بَنی آدَم» (1)

«وَ اَنَّ المَساجِدَ لِلّهِ فَلا تَدعُو مَعَ اللَّهِ أَحَدا» (2)

در کلام ائمه اطهار( علیهم السلام ) نیز بر این ویژگی مسجد تأکید زیادی شده است.

درحدیثی قدسی از پیامبر(ص) است که خداوند مسجد را زیارتگاه خویش برشمرده: « اَلا طُوبَی لِعَبْدٍ تَوَضَّأ فِی بِیْتِهِِ ثُمَّ زارَنی فِی بَیْتی؛ خوشا به حال بنده ای که در خانه خویش وضو بگیرد، آنگاه مرا در خانه ام زیارت کند.» (3)

حضور در مساجد و عبادت در خانه خدا ، جدای از این که توفیقی بزرگ است، کمالات روحی را نیز در پی دارد.

رحمت خاص خداوند (4) ، مغفرت الهی (5)، بهشت (6) و همنشینی با فرشتگان ا لهی(7) از جمله این کمالات است.

بنابراین یکی از نقش های اصلی و محوری مسجد آن است که زمینه را برای عبادت خالصانه و پر جمعیت فراهم کند تا مؤمنان در آنجا با پرداختن به نماز و دعا، با خداوند متعال به معنای واقعی کلمه اُنس بگیرند. هر اندازه مسجد در ایفای این نقش حیاتی موفق و قوی عمل کند، به مسجدی که قرآن و سنت آن را ترسیم نموده، یعنی «مسجد نمونه» نزدیکتر است.

√: {منابع}

1- همان ، ج 82، ص 164

2- قرآن کریم ، سوره جن ، آیه 18

3- وسائل الشیعه، محمد بن حسن عاملی، ج 1، ص 268، باب 10 از ابواب وضو

4- همان ، ج 3، ص 480، باب 3 از ابواب احکام المساجد، روایت 1

5- مستدرک الوسائل، میرزا حسین نوری، ج 3، ص 361، باب 3، از ابواب احکام المساجد، روایت 13

6- همان

7- وسائل الشیعه، ج 5، ص 372، باب 1 از ابواب صلوه الجماعه، روایت 7

بنده ی من تو به هنگامی که به نماز می ایستی

من آنچنان گوش فرا میدهم

که انگار همین یک بنده را دارم و

  تو چنان غافلی که گویا صد ها خدا داری

برای مشاهده ی تصویر بزرگ تر  بر روی تصویر کلیلک کنید

به عشق توست اگر کلِ شهر تسلیم اند

دو دستِ مسجدها بی جهت که بالا نیست

" فرید فردوسی "

عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) قَالَ :

جَاءَتْ فَاطِمَةُ (عليها السلام) تَشْكُو إِلَى رَسُولِ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله) بَعْضَ أَمْرِهَا فَأَعْطَاهَا- رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله) كُرَيْسَةً وَ قَالَ تَعَلَّمِي مَا فِيهَا فَإِذَا فِيهَا

 ... " مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ " ...

حضرت صادق عليه السلام فرمود:

فاطمه (عليها السلام )براى شكايت از جرياني نزد رسول خدا  (صلي الله عليه وآله) آمد، پس رسول خدا (صلي الله عليه وآله) جزوه‏اى به او داد و فرمود: آنچه در آنست بياموز، و (اين 3 جمله) در آن بود:

2. هر كس ايمان به خدا و روز قيامت دارد مهمان خود را گرامى دارد،

 [ الكافي    جلد‏2   صفحه  667    باب حق الجوار ]

حداقل احترام به مهمان اين است كه او را تا درب منزل همراهي كنيم ؛ حضرت على بن موسى الرضا (عليهماالسلام) از پدران خود ،تاحضرت على (عليهم السلام) روايت فرموده اند ، كه رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمودند: حق مهمان اينست كه او را تا درب خانه مشايعت كنى .[ عيون أخبار الرضا ،ج‏2،ص  305]

يكي ديگر از حداقل احترامها به مهمان اين است كه او را از جاي خود بلند نكنيم

متاسفانه امروزه به تقليد از فرهنگ غرب ، مهمان را براي غذا از جايش بلند مي كنند و او را به وسط سالن براي برداشتن غذا راهنمايي مي كنندكه اين كار اوج بي احترامي به مهمان است (اين عمل ، عمل چهارپايان است)

خداوند در قرآن هنگام بيان داستان مهماني حضرت ابراهيم مي فرمايد: فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ ... پس غذا را نزديك مهمانان گذارد، [ذاريات 27]

حضرت ابراهيم حتي غذا را در وسط سفره قرار نداد تا مهمان خم شود ، بلكه آن را كنار دست مهمان گذاشت . حال ما چگونه مهمان را از جايش بلند مي كنيم؟

داستانك:

روزی امام رضا (علیه السلام) میهمانی را دعوت کرد و با احترام، مهمان خود را به داخل خانه آورد.

پس از پذیرایی، با هم به گفت وگو پرداختند. در میان سخن آنان، باد چراغ را خاموش کرد. مهمان بی درنگ از جای خود برخاست که آن را روشن کند، ولی امام دست او را گرفت و مانع شد که او از جایش بلند شود.

سپس خود برخاست و چراغ را روشن کرد و دوباره کنار او نشست و برای این که مهمان ناراحت نشود با لبخندی به او فرمود:

ما خاندانی هستیم که دوست نداریم مهمان خود را به کار بگیریم و (از جايش بلند كنيم) و او را به زحمت بیندازیم.  [کافی جلد 6 صفحه ی 283]

قسمت اول روايت

قسمت سوم روايت

عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) قَالَ :

جَاءَتْ فَاطِمَةُ (عليها السلام) تَشْكُو إِلَى رَسُولِ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله) بَعْضَ أَمْرِهَا فَأَعْطَاهَا- رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله) كُرَيْسَةً وَ قَالَ تَعَلَّمِي مَا فِيهَا فَإِذَا فِيهَا

... " مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْراً أَوْ لِيَسْكُت‏" ‏

حضرت صادق عليه السلام فرمود:

فاطمه (عليها السلام )براى شكايت از جرياني نزد رسول خدا  (صلي الله عليه وآله) آمد، پس رسول خدا (صلي الله عليه وآله) جزوه‏اى به او داد و فرمود: آنچه در آنست بياموز، و (اين 3 جمله) در آن بود:

3. هر كس ايمان به خدا و روز قيامت دارد بايد حرف خوب بگويد يا خموش باشد.

[ الكافي    جلد‏2   صفحه  667    باب حق الجوار ]

داستانك :

سلیمان جنی را مامور کاری کرد و در تعقیب او جنی را فرستاد

جن دوم بازگشت و آنچه دیده بود برای سلیمان تعریف کرد و گفت دیدم جن را که وارد بازار شد به آسمان نگاه کرد بعد سرش را به طرف راست وچپ چرخاند و بعد سرش را به پایین انداخت و رفت

سلیمان جن اول را احضار کرد و دلیل این حرکاتش را جویا شد

او عرض کرد :هنگامی که وارد بازار شدم به آسمان نظر کردم و دیدم فرشتگان در آسمان ناظر هستند به سمت چپ و راست نظر کردم و مردم را مشغول صحبت کردن های بی مورد دیدم  , آنگاه سرم را از خجالت به زیر انداختم

قسمت اول روايت

قسمت دوم روايت

(به بهانه نزديكي به روز مادر)

وَ قَضى‏ رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً كَريماً  [اسراء آيه 23]

و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستيد! و به پدر و مادر نيكى كنيد! هر گاه يكى از آن دو، يا هر دوى آنها، نزد تو به سن پيرى رسند، كمترين اهانتى به آنها روا مدار! و بر آنها فرياد مزن! و گفتار لطيف و سنجيده و بزرگوارانه به آنها بگو!

داستانك:

از امام باقر(عليه السلام) روایت است که در بنی اسرائیل عابدی بود بنام جریح، که در صومعه خویش به عبادت مشغول بود.

روزی مادرش در حالی که وی به نماز اشتغال داشت، وی را بخواند، و او مادر را پاسخ نداد ـ (در بعضی روایات آمده که اگر جریح فقیه می بود می دانست که قطع نماز نافله و پاسخ مادر از نماز افضل بود) ـ مادر برگشت، و بار دوم آمد و او را صدا زد، و باز پاسخ نداد، تا سه بار. در این بار مادر وی را نفرین کرد و گفت: از خدای بنی اسرائیل می خواهم که تو را به خود واگذارد و یاریت نکند.

روز بعد زن بدکاره ای به کنار صومعه او آمده و فرزندی را که در رحم داشت در آنجا وضع حمل کرد، و ادعا کرد که فرزند از آن جریح است. در میان بنی اسرائیل شایع شد که آن کس که مردمان را از زنا نهی می نمود خود مرتکب زنا گشته است! حاکم دستور داد وی را بدار کشند، مادر بر سر و روی زنان به پای چوبه دار آمد. جریح گفت ساکت باش که این نتیجه همان نفرین تو است.

مردمان چون شنیدند گفتند: ما از کجا بدانیم که این تهمت و این نسبت دروغ است؟ جریج گفت: کودک را حاضر کنید. چون کودک بیاوردند، از او پرسیدند: پدرت کیست؟ وی به زبان آمد و گفت: فلان چوپان پدر من است، و بدین گونه خداوند بر اثر توبه جریح وی را نجات داد، و جریح سوگند یاد کرد که از این پس از خدمت مادر جدا نگردد  [بحار الأنوار ، ج‏71، ص: 75 ]

(به بهانه نزديكي به روز مادر)

داستانك:

روزي حضرت موسي (علی نبیّنا و آله و علیه السلام) در ضمن مناجات به خداوند عرضه داشت: «مي خواهم همنشينم را در بهشت ببينم».

جبرئيل بر او نازل شد و گفت: «اي موسي، قصابي که در فلان محل ساکن است، همنشين توست».

حضرت موسي نزد قصاب رفت و اعمال او را زير نظر گرفت. شب که شد قصاب جوان مقداري گوشت برداشت و به سوي منزل روان گرديد. موسي از پي او روان شد. چون به در منزل رسيدند، موسي جلو رفت و پرسيد: «اي جوان مهمان نمي‌خواهي؟»

گفت: بفرماييد!

حضرت موسي (علیه السلام) وقتي به درون خانه رفت، ديد جوان با آن گوشت تازه غذايي تهيه کرد، آن گاه زنبيلي را که به سقف آويخته بود، پايين آورد و پيرزني کهنسال را از درون آن بيرون آورد. ابتدا او را شست و شو داد و آنگاه با دست خويش غذا را به او خورانيد. هنگامي که خواست زنبيل را به جاي آن بياويزد، زبان پيرزن به کلماتي نامفهوم حرکت کرد و هر دو خنديدند.

سپس جوان قصاب براي حضرت موسي (علیه السلام) غذا آورد و با هم غذا را خوردند.

چون موسي از ماجراي جوان پرسيد، پاسخ داد: «اين پيرزن مادر من است. چون درآمدم بالا نيست و نمي توانم براي او کنيزي استخدام نمايم، خدمتش را مي نمايم».

 موسي پرسيد: «آن کلماتي که مادرت بر زبان جاري کرد،و خنديديد چه بود؟»

 گفت :«هرگاه او را شست و شو مي دهم و غذا به او مي خورانم، دعايم ميکند و مي گويد: "خدا تو را ببخشايد و تو را در بهشت هم درجه و همنشين حضرت موسي گرداند!"

حضرت موسي (علیه السلام) فرمود:

اي جوان، من موسي هستم. اينک به تو بشارت مي دهم که خداوند دعاي مادرت را درباره تو مستجاب گردانيده است. جبرئيل به من خبر داد که تو در بهشت همنشين و هم درجه ي من خواهي بود.

[پند تاريخ، جلد1 ؛ صفحه 68 و يكصد موضوع 500داستان جلد 1 صفحه 138]

(به بهانه نزديكي به روز مادر)

داستانك:

علامه طهراني در كتاب نور ملكوت قرآن مي فرمايد:

 يكروز در طهران، براى خريد كتاب، به كتاب فروشى رفتم، مردى در آن أنبار براى خريد كتاب آمده، ...كتابهاى لازم را جمع كند؛ و آماده براى خروج شد  كه: ناگهان گفت: حبيبم الله. طبيبم الله يارم. يارم. جونم. جونم.

[فهميدم از صاحب دلان است] گفتم: آقاجان! درويش جان! تنها تنها مخور، رسم أدب نيست!

... در اينحال ساكت شد، و گريه بسيارى كرد؛ و سپس شاد و شاداب شد، و خنديد.

گفتم: أحسَنت! آفرين! من حقير فقير وامانده هستم. انتظار دعاى شما را دارم!

گفت: الحمدلله راهت خوب است. سيّد! سر به سرما مگذار! من بيچاره وامانده‏ام؛ تو هم بارى روى كول ما ميگذارى؟!

گفتم: عنايات از جانب خداوند است. ولى آيا به حسب ظاهر براى اين عناياتى كه به شما شده است؛ سبب خاصّى را در نظر دارى؟!

گفت: بلى! من مادر پيرى داشتم، مريض و ناتوان، و چندين سال زمين گير بود؛ خودم خدمتش را مى‏نمودم؛ و حوائج او را برميآوردم؛ و غذا برايش ميپختم؛ و آب وضو برايش حاضر ميكردم؛ و خلاصه بهر گونه در تحمّل خواسته‏هاى او در حضورش بودم. و او بسيار تند و بد اخلاق بود. بَعْضاً فحش ميداد؛ و من تحمّل ميكردم، و بر روى او تبسّم ميكردم. و بهمين جهت عيال اختيار نكردم، با آنكه از سنّ من چهل سال ميگذشت. زيرا نگهدارى عيال با اين خلقِ مادر مقدور نبود ...  فلهذا به نداشتن زوجه تحمّل كرده، و با آن خود را ساخته و وفق داده بودم.

گهگاهى در أثر تحمّل ناگواريهائى كه از وى به من مى‏رسيد؛ ناگهان گوئى برقى بر دلم ميزد، و جرقّه‏اى روشن مى‏شد؛ و حال خوش دست ميداد، ولى البته دوام نداشت و زود گذر بود.

تا يك شب كه زمستان و هوا سرد بود و من رختخواب خود را پهلوى او و در اطاق او ميگستردم، تاتنها نباشد، و براى حوائج، نياز به صدا زدن نداشته‏باشد در آن شب كه من قلقلك را (كوزه را) آب كرده و هميشه در اطاق پهلوى خودم ميگذاردم كه اگر آب بخواهد، فوراً به او بدهم او در ميان شب تاريك آب خواست.

فوراً برخاستم و آب كوزه را در ظرفى ريخته، و باو دادم و گفتم: بگير، مادر جان!

او كه خواب آلود بود؛ و از فوريّت عمل من خبر نداشت؛ چنين تصوّر كرد كه: من آب را دير داده‏ام؛ فحش غريبى به من داد، و كاسه آب را بر سرم زد. فوراً كاسه را دوباره آب نموده و گفتم: بگير مادر جان، مرا ببخش، معذرت ميخواهم! كه ناگهان نفهميدم چه شد؟

إجمالًا آنكه به آرزوى خود رسيدم؛ و آن برق ها و جرقه‏ها تبديل به يك عالمى نورانى همچون خورشيد درخشان شد؛ و حبيب من، يار من، خداى من، طبيب من، با من سخن گفت. و اين حال ديگر قطع نشد؛ و چند سال است كه ادامه دارد.  [نور ملكوت قرآن(ج‏1) ، ص: 141 با اندكي تلخيص ]

در قرآن 4 بار ؛" و بالوالدين احسانا " آمده است  ؛ كه در تمام اين موارد قبلش بحث پرستيدن خدا مطرح شده است

... لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً ...

وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً ...

... أَلاَّ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً ...

وَ قَضى‏ رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْسانا ...

خدا نكند پدر و مادري ؛ فرزندشان را نفرين كنند و يا از او راضي نباشند.

داستانك:

 «زمخشری»،دانشمند بزرگ اهل سنت و صاحب تفسیر معروف «کشّاف»،يك پاي خود را در حادثه اي از دست داد.

او پس از ورود به بغداد و ملاقات با فقيه دامغاني ، علت قطع شدن پايش را اينگونه شرح مي دهد:

نفرین مادرم موجب پدید آمدن چنین گرفتاری است؛زیرا من، در ایام کودکی،گنجشکی را گرفتم و نخی به پایش بستم و پرهایش را کندم.در این میان،ناگهان پرنده از دستم فرار کرد و در اثر این کار پای چپش  جدا شد.

مادرم وقتی از این ماجرا باخبر شد، برآشفت و به من گفت:خدا پای چپت را  قطع کند،همچنان که پای چپ  این حیوان زبان بسته را جدا ساختی!

پس از مدتي از اسب افتادم و پاي چپم شكست.

پزشكان چاره اي جز قطع پايم نديدند . و اين در اثر نفرين مادر بود.

منبع :كتاب عظمت يك نگاه صفحه 180 به نقل از كتاب مقام والدين در اسلام صفحه 125

(به بهانه ایام ماه رجب )

 وَ مِنْهُ، عَنْ أَبِي الْمَحَاسِنِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الصَّمَدِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ الرَّبِيعِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُعَاوِيَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَلِكٍ عَنْ ثَوْبَانَ قَالَ: كُنَّا مُحْدِقِينَ بِالنَّبِيِّ فِي مَقْبَرَةٍ فَوَقَفَ ثُمَّ مَرَّ ثُمَّ وَقَفَ ثُمَّ مَرَّ فَقُلْتُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا وُقُوفُكَ بَيْنَ هَؤُلَاءِ الْقُبُورِ فَبَكَى رَسُولُ اللَّهُ بُكَاءً شَدِيداً وَ بَكَيْنَا فَلَمَّا فَرَغَ قَالَ يَا ثَوْبَانُ هَؤُلَاءِ يُعَذَّبُونَ فِي قُبُورِهِمْ سَمِعْتُ أَنِينَهُمْ فَرَحِمْتُهُمْ وَ دَعَوْتُ اللَّهَ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْهُمْ فَفَعَلَ فَلَوْ صَامُوا هَؤُلَاءِ أَيَّامَ رَجَبٍ وَ قَامُوا فِيهَا مَا عُذِّبُوا فِي قُبُورِهِم‏

ثوبان يكي از ياران پيامبراكرم (صلي الله عليه و آله) مي گويد :

 با رسول خدا(صلي الله عليه و آله) در قبرستان بودیم. حضرت ایستاد و گذشت و دوباره ایستاد. عرض کردم: یا رسول‌الله، چرا این‌گونه رفتار می‌کنید؟ پس آن حضرت گریه شدیدی کرد، ما هم گریه کردیم. آن‌گاه فرمود:

 ای ثوبان، صدای ناله اهل عذاب را شنیدم. بر آنها رحم کردم، دعا کردم و خداوند عذاب آنها را تخفیف داد. سپس فرمود: ای ثوبان! اگر کسانی از اهل این قبرستان، که در عذابند، یک روز از ماه رجب را روزه گرفته بودند و یک شب را تا صبح قیام می‌کردند و به عبادت می‌پرداختند، در قبرها معذب نمی‌شدند.

منبع: بحارالانوار-جلد 94 صفحه  49

 امام رضا (عليه السلام) فرموده است:

هر كس براى رغبت به ثواب و پاداش خداى عز و جل، روز اول ماه رجب را روزه بگيرد، بهشت بر او واجب مى‏شود

منبع: روضة الواعظين-ترجمه مهدوى دامغانى   صفحه 628 

(به بهانه ايام ماه رجب)

از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت شده است كه كسى كه اين نماز را بجا آورد حق تعالى دعاى او را مستجاب گرداند و ثواب شصت حج و شصت عمره به او عطا فرمايد

و آن نماز اينچنين است

در هر شب از ماه رجب، دو ركعت نماز بجا آورد بخواند

در هر ركعت حمد يك مرتبه و قل ياايها الكافرون سه مرتبه و قل هو الله أحد يك مرتبه و چون سلام دهد دستها را بلند كند و بگويد" لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَ آلِهِ"  و بكشد دستها را به صورت خود

منبع: مفاتيح الجنان - اعمال ماه رجب - اعمال مشتركه - عمل هفدهم

جهت دريافت نمازهاي هر شب ماه مبارك رجب به صورت جداگانه اينجا را كليك نماييد

 (نمازها را از دست ندهيم براي جمع آوري نمازها بسيار زحمت كشيده شده است)

در اين شبهاي نوراني ما را از دعاي خير خود، محروم نفرماييد

.

با سلام خدمت همه دوستان بزرگوار

از حدود 2 ماه پيش ؛ سايت بلوگفا ، كه ارايه دهنده خدمات به "وبلاگ منبرك" بود به طور ناگهاني از كار افتاد، از همان زمان ،موج نظرات به ايميل منبرك شروع شد و سوال مشترك عزيزان اين بود : چرا مطلب نمي گذاريد؟

متاسفانه سايت بلوگفا ،تاريخ هايي را براي فعال شدن مجدد سايت اعلام مي كرد و ما به اين گفته ها اعتماد مي كرديم، اما هيچ كدام عملي نشد  (كه از 2 روز ديگر فعال شدن گرفته تا 5 روز ؛ تا آخر هفته و ... )

به هر حال بعد از حدود يكماه و نيم ؛ دوستان پيشنهاد سايت شدن منبرك را اجرايي كردند و به حول و قوه الهي در اولين روزهاي ماه مبارك رمضان سايت منبرك رسما آغاز به كار كرد

نكته 1: به شدت منتظر انتقادات و پيشنهادات شما همراهان هميشگي هستيم

نكته 2 : مطالب گذشته (وبلاگ) بسيار زياد است و بايد به صورت يكي يكي به سايت منتقل شود كه بسيار وقت مي گيرد

لذا فعلا جهت مطالعه مطالب گذشته به " وبلاگ منبرك" مراجعه بفرماييد

ان شاء الله به زودي زود ؛ گروه اداره كننده منبرك ، مطالب وبلاگ را به آدرس سايت منتقل خواهند كرد

ما را در اين ماهِ رحمت ؛ از دعاي خير خود بي نصيب نگذاريد

نمازهايت را عاشقانه بخوان. حتي اگر خسته اي يا حوصله نداري، قبلش فکر کن چرا داري نماز ميخواني و با چه کسي قرار ملاقات داري.
 آن وقت کم کم لذت ميبري از کلماتي که در تمام عمر داري تکرارشان مي کني.

 تکرار هيچ چيز جز نماز در اين دنيا قشنگ نيست...

مردی بود كه هر كار می‌كرد نمی‌توانست اخلاص خود را حفظ كند و ریاكاری نكند، ‌روزی چاره اندیشی كرد و با خود گفت: در گوشه‌ی شهر مسجدی متروك هست كه كسی به آن توجه ندارد و رفت و آمد نمی‌كند، خوبست شبانه به آن مسجد بروم تا كسی مرا ندیده خالصانه خدا را عبادت كنم در نیمه‎های شب تاریك، مخفیانه به آن مسجد رفت، آن شب باران می‌آمد و رعد و برق و بارش شدت داشت. او در آن مسجد مشغول عبادت شد در وسط‌های عبادت، ‌ناگهان صدائی شنید با خود گفت: حتماً شخصی وارد مسجد شد، خوشحال گردید كه آن شخص فردا می‌رود و به مردم می‌گوید این آدم چقدر خداشناس وارسته‌ای است كه در نیمه‌های شب به مسجد متروك آمده و مشغول نماز و عبادت است. او بر كیفیت و كمیت عبادتش افزود و همچنان با كمال خوشحالی تا صبح به عبادت ادامه داد، وقتی كه هوا روشن شد و به آن كسی كه وارد شده بود، زیر چشمی نگاه كرد دید آدم نیست بلكه سگ سیاهی است كه بر اثر رعد و برق و بارندگی شدید، نتوانسته در بیرون بماند و به مسجد پناه آورده است. بسیار ناراحت شد و اظهار پشیمانی می‌كرد و پیش خود شرمنده بود كه ساعت‌ها برای سگ عبادت می‌كرده است خطاب به خود كرد و گفت: ای نفس، من فرار كردم و به مسجد دور افتاده آمدم تا در عبادت خود، اَحدی را شریك خدا قرار ندهم، اینك می‌بینم سگ سیاهی را در عبادتم شریك خدا قرار داده‌ام، وای بر من چقدر مایه‌ی تأسف است كه این حالت را پیدا كرده‌ام.

1- منتخب قوامیس الدرّر، ص144.

خداوندا

نمازهایم را اینگونه کن

ذره ذره از خود تهی شدن و جرعه جرعه از نور محبت تو سیراب شدن

آرام آرام به خیل صابران رستگارت پیوستن و قدم  به قدم با اهل نیاز همگام شدن

آنگاه است که بند بند وجودم تنها تو را می خواند و تنها از تو یاری می جوید

پس به صراط مستقیم هدایتش کن

آمین

ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﯾﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻗﺎ ﻣﯿﮕﻪ : ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ ﻳﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ؟
ﺁﻗﺎﻱ ﺑﻬﺠﺖ ( ﺭﻩ) ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺮﻭﻳﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟
ﺟﻮﻭﻥ ﮔﻔﺖ : ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ ﭼﻴﮑﺎﺭﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻡ؟
ﺁﻗﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﻳﺒﺎﺷﻮﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﺩ ﮐﺎﺭﻱ ﺑﮑﻨﻲ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻱ !
ﺷﻤﺎ ﻟﺬﺕ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﻪ ﺭﻭ ﺗﺮﮎ ﮐﻦ
ﻟﺬﺕ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻴﺎﺩ ﺳﺮﺍﻏﺖ!!

در مورد اهميت سجده شكر چي مي دونيد؟

امام زمان حضرت مهدي -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرموده اند:

(سَجْدَهُ الشُّكْرِ مِنْ أَلْزَمِ السُّنَنِ وَأَوْجَبِها ... فَإِنَّ فَضْلَ  الدُّعاءِ وَالتَّسْبیحِ بَعْدَ الْفَرائِضِ عَلَى الدُّعاءِ بِعَقیبِ  النَّوافِلِ، كَفَضْلِ الْفَرائِضِ عَلَى النَّوافِلِ، وَالسَّجْدَهُ  دُعاءٌ وَتَسْبیحٌ)

سجده ى شكر، از لازم ترین و واجب ترین مستحبات الهى است ... همانا، فضیلت دعا و تسبیح پس از واجبات بر دعاى بعد از نوافل، همانند فضیلت واجبات بر نوافل  است. سجده، دعا و تسبیح است.

احتجاج، ج2، ص308 ; بحارالأنوار، ج53، ص161، ح3 ; و وسائل الشیعه، ج6، ص490، ح8514

امام زمان حضرت مهدي -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرموده اند:

(مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ أَخَّرَ الْغَداهَ إِلى أَنْ تَنْقَضیِ الْنُجُومْ)

ملعون و نفرین شده است كسى كه نماز صبح را عمداً تأخیر بیندازد، تا موقعى كه ستارگان ناپدید شوند.

مردی نزد رسول خدا(ص)آمد وعرض کرد:ای رسول خدا!گناهم بسیار وعمل من ضعیف وسست است؟؟!رسول خدا(ص)فرمود:بسیار سچده کن که سجده طولانی گناهان را می ریزد چنانکه باد ،برگ درخت را میریزد.

وسائل الشیعه،ج4،ص102

ماجرای قهر کردن گنجشک با خدا

 روز ها گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت. فرشتگان سراغش را از خدا می‌گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می‌گفت: می آید؛ من تنها گوشی هستم که غصه‌هایش را می‌شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش را در خود نگه می‌دارد. و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست. فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیج نگفت. و خدا لب به سخن گشود: با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست. گنجشک گفت: “لانه کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سر پناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی. این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی از لانه محقرم؟ کجای دنیا را گرفته بود؟” و سنگینی بغضی راه بر کلامش بست. سکوتی در عرش طنین انداز شد. فرشتگان همه سر به زیر انداختند. خدا گفت: ماری در راه لانه ات بود. خواب بودی. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو از کمین کار پر گشودی. گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود. خدا گفت: و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی. اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد.

1. تمام نمازهای مستحبی به صورت دو ركعتی خوانده می شوند، مگر نماز وتر در نافله شب، كه یك ركعت است، و نماز اعرابی، كه به صورت یك دو ركعتی و دو چهار ركعتی خوانده می شود.

2. در نمازهای مستحبی غیراز چند نماز، خواندن سوره واجب نیست.

3. شكستن نمازهای مستحبی حتی از روی اختیار جایز است.
4. زیاد كردن ركن (مانند ركوع) از روی سهو نمازهای مستحبی را باطل نمی كند.
5. در نماز مستحب شك میان ركعت اول و دوم، نماز را باطل نمی كند و نمازگزار می توان بنا بر هر كدام بگذارد.
6. نمازهای نافله را می شود نشسته خواند، ولی بهتر است كه دو ركعت نماز نافله نشسته را یك ركعت حساب كند.
7. نافله ظهر و عصر را در سفر نباید خواند، ولی نافله عشاء را به این نیّت كه شاید مطلوب باشد می تواند به جا آورد.
8. برای نمازهای واجب، بهتر است انسان به مسجد برود، ولی در باره نوافل چنین دستوری نیست.
9. انجام كم و زیاد كردن سهوی در نمازهای مستحبی سجده سهو ندارد.
10. اگر نماز مستحب را كسی در وقتش نتوانست بخواند قضای آن را می تواند انجام دهد.
11. نماز مستحبی را می شود درحال راه رفتن و سواری خواند و اگر انسان در این دو حال، نماز مستحبی بخواند لازم نیست رو به قبله باشد.
12. نمازهای مستحبی را می توان در حال ایستاده، نشسته، خوابیده، موقع راه رفتن و... بجا آورد كه در این صورت برای ركوع و سجده می توان با سر اشاره كرد، البته باید رو به قبله بودن در حد امكان رعایت شود.
13. در نماز مستحبی، آرامش بدن شرط نیست و اگر سهواً ركنی اضافه یا كم شود باطل نمی شود.
14. نماز مستحبی را می شود نذر كرد، كه بعد می توان آن را در حالت نشسته و یا ایستاده و در حال راه رفتن به جا آورد، اما از ابتدا نمی تواند نذر كند كه نماز مستحبی را مثلاً نشسته به جا خواهم آورد. امام می فرماید: «این گونه نذر كردن محل اشكال است».
طبق حدیث، خداوند به فرشتگان مباهات كرده و می فرماید: «به بنده‌ام بنگرید چیزی را كه بر او واجب نكرده ام قضا می كند».

العروه الوثقی، ج 2، ص 111، م 6.
همان منبع، م 7.
العروه الوثقی، ج 2، ص 111، م 7.
همان منبع.
توضیح المسائل، م 1167.
توضیح المسائل، م 766.
توضیح المسائل، م 767.
توضیح المسائل، م 781.
بحار الانوار، ج 87، ص 202.

انواع نمازهای مستحب

نمازهای مستحب زیادند و به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

۱٫ نوافل.
۲٫ سایر نمازهای مستحب.
نافله های روزانه
۱٫ نافله نماز صبح، قبل از نماز صبح، ۲ رکعت.
۲٫ نافله نماز ظهر، قبل از نماز ظهر ، ۸ رکعت.
۳٫ نافله نماز عصر، قبل از نماز عصر، ۸ رکعت.
۴٫ نافله نماز مغرب، بعد از نماز مغرب، ۴ رکعت.
۵٫ نافله نماز عشاء، بعد از نماز عشاء، ۲ رکعت.
نافله های شب:
۱٫ هشت رکعت نماز شب.
۲٫ دو رکعت نماز شفع.
۳٫ یک رکعت نماز وتر.
بنابراین تعداد نافله ها ۳۴ رکعت، دو برابر تعداد فرایض است.
بین نمازهای مستحبی به خواندن نافله های شبانه روز بیشتر سفارش شده است.

توضیح المسائل، م ۷۶۴٫
توضیح المسائل، م ۷۶۴٫

نماز شب

فضیلت نماز شب

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «نماز شب صورت را زیبا و خلق را نیكو و انسان را خوشبو می گرداند، رزق را زیاد و قرض را ادا می كند، اندوه را برطرف می سازد و چشم را جلا می دهد».

رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: «نماز شب وسیله ای است برای خوشنودی خدا و دوستی ملائكه».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «در خانه هایی كه نماز شب خوانده می شود و قرآن تلاوت می گردد، آن خانه ها نزد آسمانیان هم چون ستاره درخشانند»

كیفیت نماز شب

نماز شب مجموعاً یازده ركعت است:

1. هشت ركعت آن، كه دو ركعت، دو ركعت، مانند نماز صبح خوانده می شود و چهار دو ركعتی آن به نیت نماز شب می باشد.

2. دو ركعت نماز شفع: بهتر است در ركعت اول آن بعد از حمد، سوره «ناس» و در ركعت دوم بعد از حمد، سوره «فلق» خوانده شود.

3. یك ركعت نماز وتر: بعد از حمد سه بار سوره «توحید» و یك بار سوره «فلق» و یك بار سوره «ناس» بخوانیم و می‌توان یك سوره تنها خواند، سپس دستها را برای قنوت به سوی آسمان بالا می بریم و حاجات خود را از خدا می خواهیم.

و برای چهل مؤمن دعا می كنیم.

و طلب مغفرت می كنیم و هفتاد مرتبه می گوییم: «استغفرالله ربّی و اتوبُ الیه».

از پروردگار خود طلب آمزرش و مغفرت می كنیم و به سوی او بازگشت می نمایم.

آن گاه 7 بار می گوییم «هذا مقامُ العائذٍٍِ بكَ منَ النّارِ»؛ این است مقام كسی كه از آتش قیامت به تو پناه می برد. و بعد از آن 300 مرتبه می گوییم: «العفو» و سپس می گوییم: «ربّ اغفرلی و ارحمنی وتُب عَلیَّ انّكَ انتَ التّوابُ الغفُورُ الرّحیم».

احكام نماز شب

1. هشت ركعت به نیت نماز شب و سپس دو ركعت نماز شفع و آن گاه یك ركعت نماز وتر، كه با فضیلت ترین نماز شب، نماز وتر و شفع است و دو ركعت شفع برتر از وتر است.

2. برای نماز شب می توان به نماز شفع و وتر اكتفا كرد، بلكه هنگام تنگی وقت می توان تنها به نماز وتر اكتفا نمود.

3. وقت نماز شب از نیمه شب تا فجر صادق است، و هنگام سحر از سایر مواقع بهتر است و تمامی ثلث آخر شب سحر محسوب می شود. و افضل از آن خواندن نماز شب نزدیكیهای فجر است.

4. جایز است انسان نماز شب را نشسته بخواند حتی در حال اختیار. ولی اگر می خواهد نشسته بخواند بهتر آن است كه هر دو ركعت نشسته را یك ركعت ایستاده حساب كند. بنابراین باید هشت بار دو ركعت نشسته و هر دو ركعت به یك سلام كه جمعاً شانزده ركعت می شود به نیت نماز شب بخواند و دوباره دو ركعت هر دو ركعت به یك سلام به نیت نماز شفع و دو بار یك ركعت هر یك ركعت به یك سلام به نیت نماز وتر، ولی در حال اضطرار و مریض همان یازده ركعت كفایت می كند.

5. شخص مسافر می تواند نماز شب را پیش از نیمه شب بخواند.

6. جوانی كه می ترسد خواب بماند و نماز شب از او فوت شود می تواند نماز شب را پیش از نیمه شب بخواند.

7. كسانی كه برای خواندن نماز شب بعد از نیمه شب عذری دارند مانند پیرمردان و یا كسی كه از سرد شدن هوا می ترسد و یا از جنب شدن در خواب می ترسد... می توانند نماز شب را قبل از نیمه شب بخوانند.

8. خواندن سوره در ركعتهای نماز شب لازم نیست و می تواند فقط به خواندن سوره حمد اكتفا كند. هم چنین قنوت در ركعتهای دوم مستحب است و می تواند بدون قنوت بخواند.

9. نماز وتر یك ركعت است و می شود آن را بدون قنوت به جا آورد.

10. لازم نیست همه یازده ركعت را در یك مجلس بخواند، بلكه می تواند در دو سه نوبت بخواند، بلكه تفریق افضل است، همان طور كه رسول خدا تهجد می كرد.

11. مستحب است كه نماز شب را بلند بخواند تا اگر از خانواده اش كسی می خواهد برای به نماز شب برخیزد بیدار شود، چنان چه در روایت است و شهید و دیگران نیز تصریح به استحباب جهر نموده اند.

بدیهی است كه استحباب بلند خواندن نماز شب در جایی است كه امن از ریا و سُمعه باشد و اگر خدای ناخواسته خوف ریا و سُمعه در بلند خواندن باشد باید آهسته بخواند.

بحار الانوار، ج 87، ص 153.

همان منبع، ص 161.

وافی، ج 2، ص 23.

رساله نوین، ج 1، ص 170.

تحریر الوسیله، ج 1، ص 136.

كتاب شمع سحر، شب مردان خدا، مفاتیح الجنان.

نماز ایام هفته

 نماز شب شنبه

از رسول اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل شده: هر كه در شب شنبه چهار ركعت نماز بخواند، در هر ركعت سوره حمد یك مرتبه و سوره توحید هفت مرتبه، نوشته شود از برای او ثواب هر ركعت هفتصد حسنه و عطا كند خدای تعالی به او شهرهایی در بهشت.
نماز روز شنبه
از رسول اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل شده كه فرمود: هر كه در شنبه، چهار ركعت نماز بخواند در هر ركعت حمد یك مرتبه و سوره كافرون سه مرتبه و بعد از فارغ شدن، یك مرتبه آیه الكرسی را بخواند، بنویسد خدای عز و جل از برای او به هر حرفی ثواب یك شهید.
نماز شب یكشنبه
نیز روایت شده در این شب نماز شش ركعت است، هر ركعتی بعد از حمد هفت مرتبه سوره توحید. كسی كه این نماز را بخواند ثواب شاكرین و صابرین به او عطا می شود. پس ذكر كرده اند ثواب زیاد برای خواننده این نماز.
نماز روز یكشنبه
نقل شده است روز یكشنبه وقت چاشتگاه كه آفتاب بالا آمده باشد، دو ركعت نماز می خوانی. در ركعت اول بعد از حمد سه مرتبه سوره كوثر را می خوانی و در ركعت دوم بعد از حمد سه مرتبه سوره توحید را. كسی كه این نماز را بخواند آزاد می شود از آتش و پاك می شود از نفاق و ایمن می شود از عذاب. پس ذكر كرده اند ثوابهای زیادی برای خواننده این نماز.
نماز شب دوشنبه
نماز این شب، دو ركعت نقل شده است. در هر ركعت بعد ازحمد آیه الكرسی و سوره توحید و سوره فلق و سوره ناس هر یك را یك مرتبه بخواند و بعد از فارغ شدن از نماز ده مرتبه استغفار نماید. و نوشته شود از برای او ده حج و ده عمره خالص از طرف خدای عز و جل.
نماز روز دوشنبه
نماز این روز چهار ركعت نقل شده است و در ركعت اول بعد از حمد یك مرتبه آیه الكرسی و در ركعت دوم حمد یك مرتبه و سوره توحید یك مرتبه و در دو ركعت دیگر ركعت اول بعد از حمد سوره فلق یك مرتبه و ركعت دوم بعد از حمد سوره ناس یك مرتبه و بعد از فارغ شدن از چهار ركعت ده مرتبه استغفار نماید.
نماز شب سه شنبه
نماز این شب دو ركعت نقل شده است، ركعت اول بعد از حمد یك مرتبه سوره قدر و ركعت دوم بعد از حمد هفت مرتبه سوره توحید.
نماز روز سه شنبه
نماز روز سه شنبه دو ركعت روایت شده است كه در هر ركعت حمد یك مرتبه و سوره والتّین و سوره توحید و سوره فلق و سوره ناس هر كدام یك مرتبه.
نماز شب چهار شنبه
نماز شب چهار شنبه دو ركعت نقل شده است، در هر ركعت بعد از حمد آیه الكرسی و سوره قدر و سوره نصر را یك مرتبه و سوره توحید را سه مرتبه. كسی كه این نماز را بخواند خدای تعالی گناهان گذشته و آینده او را بیامرزد.
نماز روز چهارشنبه
نماز این روز دو ركعت است، در هر ركعتی بعد از حمد سوره زلزلت یك مرتبه و سوره توحید سه مرتبه. و كسی كه این نماز را بخواند خدا رفع كند از او تاریكی قبر را تا روز قیامت. پس ذكر شده است ثواب زیاد برای خواننده این نماز.
نماز شب پنج شنبه
نماز این شب شش ركعت است. در هر ركعت بعد از سوره حمد، آیه الكرسی و سوره كافرون هر كدام یك مرتبه، و سوره توحید را سه مرتبه، و بعد از تمام شدن سه مرتبه آیه الكرسی را بخواند. هر كه این نماز را بخواند اگر نزد خدا شقاوت داشته باشد خدا ملكی را می فرستد كه شقاوتش را پاك كند و جای او سعادت بنویسد و شاهد بر آن در قرآن مجید خدای عز و جل محو می كند آن چه را كه بخواهد و ثابت می گذارد آن چه را كه بخواهد.
نماز روز پنج شنبه
نماز این روز دو ركعت است، در هر ركعت حمد یك مرتبه و سوره نصر و سوره كوثر هر كدام پنج مرتبه، و بعد از عصر چهل مرتبه سوره توحید را بخواند و چهل مرتبه استغفار نماید. كسی كه این نماز را بخواند عطا شود به او حسنات، به عدد آن چه در بهشت و در جهنم است.
نماز شب جمعه
نماز شب جمعه از رسول اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل شده است: كسی كه دو ركعت نماز بخواند در هر ركعت حمد یك مرتبه و سوره توحید هفتاد مرتبه و بعد از نماز هفتاد مرتبه «استغفرُالله» بگوید. قسم به آن كسی كه مرا مبعوث كرده به حق كسی كه این عمل را انجام دهد و استغفار كند برای تمام امت من، خداوند دعای او را مستجاب كند و تمام امت را وارد بهشت كند.
نماز روز جمعه
از امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ منقول است هر كه در این روز هشت ركعت نماز به جا آورد هنگامی كه به قدر یك تیزه آفتاب بلند شده باشد یا بیشتر، خدای تعالی بلند نماید برای او هزار درجه در بهشت.
نماز روز جمعه از امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ چهار ركعت است. در هر ركعت حمد و آیه الكرسی پانزده مرتبه، و چون از نماز فارغ شدی هفتاد مرتبه «استغفرالله» و پنجاه مرتبه «لا حول و لا قوّه الّا بالله» بگوید.

جمال الاسبوغ بكمال العمل المشروع، ص 46.
جمال الاسبوغ بكمال العمل المشروع، ص 54.

جمال الاسبوغ بكمال العمل المشروع، ص 64.

جمال الاسبوغ بكمال العمل المشروع، ص 77.
جمال الاسبوغ بكمال العمل المشروع، ص 89.

جمال الاسبوغ بكمال العمل المشروع، ص 98.

جمال الاسبوغ بكمال العمل المشروع، ص 117.