نماز ركن اصلى دين است و بايد اصلىترين جايگاه را در مردم، زندگى مردم داشته باشد. حيات طيّبۀ انسان در سايۀ دين خدا، حاكميت دين خدا وقتى حاصل خواهد شد كه انسانها دل خود را با ياد خدا زنده نگه دارند و به كمك آن بتوانند با همۀ شرّ و فساد، جاذبههاى شرّ و فساد مبارزه كنند و همۀ بتها را بشكنند و دست تطاول همۀ شيطانهاى درونى و برونى را از وجود خود قطع كنند.
اين فكر و حضور دائمى فقط به نماز، بركت نماز حاصل مىشود و نماز در حقيقت، پشتوانۀ مستحكم و ذخيرهاى تمام نشدنى در مبارزهاى است كه آدمى باشيطان نفس خود - كه او را به پستى مىكشد - و شيطانهاى قدرت - كه با زر و زور، او را وادار به ذلّت و تسليم مىكنند - هميشه و در همه حال دارد.